Vanaf maandag 11 mei wordt onze wereld weer een stukje groter. We laten de sixties-haarmode weer achter ons, basisschoolkinderen dreunen weer tafels op en we mogen weer naar de bieb. Verlichting waar we allemaal naar snakten in tijden van angst en verwarring. Lege straten, geïsoleerde ouderen, eenzaamheid en gebrek aan lichamelijk contact, zorgen over de stand van onze economie – genoeg om over te tobben. 

En hoewel angst en verdriet de boventoon voeren, is dit ook een bijzondere tijd. Een RESET, de start van iets nieuws. Bedrijven vallen om, branches liggen stil en nieuwe initiatieven poppen uit de grond. We worden met onze neus niet alleen op de pandemie gedrukt, maar ook op andere zaken. Zaken waarvan we geen vakkundige afleiding meer gaan vinden via onder andere Nu.nl, Netflix of Instagram. Vragen als: Wat is er nou echt belangrijk? Waar staan we nou echt voor? Als individu, als bedrijf, als samenleving? Vragen als hoe kunnen we als samenleving onze energie, talent en motivatie inzetten om bij te dragen aan een betere wereld? Een nieuwe wereld? Juist nu.

Op momenten van crisis, waarop iedereen op een bepaalde manier getroffen wordt, worden ethiek en solidariteit belangrijker dan ooit. En het mooie is, we bekennen kleur. Massaal ontstaan mooie (vrijwilligers) initiatieven, duizenden oud-verpleegkundigen gaan als vrijwilliger aan de slag om bij te springen in de zorg en creatieve oplossingen ontpoppen. Al eens gehoord van de aardappel Drive In, Coroma-post, Support your locals of mondkapjes van Zara? We realiseren in korte tijd een solidariteit, een vermogen tot omdenken en handelen die we niet eerder voor mogelijk hielden. Een ode aan het menszijn die de geschiedenisboeken in gaat. 

Er is een grote vraag die telkens bij mij blijft oppoppen, of beter, een grote uitdaging. En dat is hoe we deze mooie eigenschappen als verbondenheid, creativiteit en flexibiliteit ook op langere termijn kunnen vasthouden.

Het virus leert ons een belangrijke les: we zijn allemaal met elkaar verbonden en onze toekomst is verbonden. Hoewel we gewend zijn om de grenzen te bewaken, te oordelen, alles in hokjes te stoppen en in goed of slecht te verdelen, kent corona geen grenzen. Zij laat de hele wereld schudden. De wereld schudde al eerder. Door een golf aan burn-outs, een tsunami aan stress en prestatiedruk, een oneindig verlangen naar meer. Door aardbevingen, overstromingen en de toenemende CO2. Maar ook door de schijnverandering in de vorm van het groene kapitalisme, waarbij het financieel eigenbelang gewoon doorgaat onder het mom van de groene groei. De nieuwe documentaire van Micheal Moore al gezien? Niet helemaal genuanceerd en inclusief wat feitelijke onjuistheden, maar met punten die aansporen tot discussie en reflectie.

En er zijn verschillende scenario’s mogelijk: uiteindelijk weer gaan voor ‘business as usual‘ waarbij we ons collectief vast proberen te houden aan oude patronen en aan oude overtuigingen. Of we gaan een andere kant op en we gebruiken deze corona-crisis om een diepere morele en ecologische crisis aan te pakken.  We gaan nu nadenken hoe wij de nieuwe wereld zien waarbij we betere keuzes maken voor elkaar en voor de planeet. Voor een leven vanuit ons hart in plaats van ons hoofd. Welvaart ondergeschikt aan welzijn misschien? Een kant waarin we beseffen hoe verbonden we eigenlijk wel niet allemaal met elkaar zijn. Dat we samen één groot ecosysteem vormen.

Het is een tijd waarin we na kunnen denken hoe we de economie radicaal kunnen hervormen. Een tijd waarbij idealistische ideeën vruchtbare grond vinden. Waarin de donut economie van Kate Raworth het nieuwe normaal wordt. Het basisinkomen eens serieus overwogen wordt. Waar grote instellingen die belasting ontduiken en profiteren van onethisch gedrag geen ruimte meer krijgen. Dat deze instanties verplicht worden om zichzelf opnieuw uit te vinden, omdat de consument om ethische oplossingen vraagt en daarin gelooft. Hoe zou het zijn als ons onderwijssysteem niet langer gericht zou zijn op het leren van bestaande kennis en kunde, maar op dromen, creëren en je uitdagen om voor jezelf te denken. Een samenleving waar mensen preventief bezig zijn met gezond gedrag voor lichaam en geest en het niet te druk hebben met het bestrijden van symptomen zoals burn-outs.

Ik las laatst in een artikel dat als 10% van de mensen erin zouden geloven dat verandering echt mogelijk is, deze verandering kan komen. Het is niet langer een naïeve utopie. Het is een nieuwe mogelijkheid. Zolang wij er als collectief in gaan geloven.

Nu we meer tijd en ruimte kunnen ervaren, kunnen we hier over nadenken. En actie op ondernemen door  wezenlijk anders te gaan handelen en te gaan communiceren. Waarbij diensten en producten zo worden ontworpen dat zij de campagne in zich dragen en geen laagje greenwashing ingezet hoeft te worden. Wil je hierover meepraten, meedenken of een Comms for Good sessie bijwonen waarin we de diepte in gaan. Neem dan contact met ons op. 

Djaja van den Berg, Impactmanager bij BBK/Door Vriendschap Sterker